Sorgin

Það var farið á fjöll í gær í þvílíkri sól að það hálfa var nóg. Færið var hinsvegar ekki gott og við snérum sem betur fer frá því að spóla okkur til óbóta værum sennilega enn þarna ef það hefði verið gert. Það var samt nauðsynlegt að festa bílinn aðeins og það var bara gaman en en skemmtilegra að sjá ameríksku drekana sökkva á kaf og vera ósjálfbjarga. Það er komin vorlykt í loftið og það er gott. Annars vorum við á kistulagningu Báru í dag. Friðsæl sorgarstund ákaflega falleg athöfn. Það á að jarða hana á miðvikudag og þetta eru daprir dagar en ég er feginn að þetta er að vori því það er betra að glíma við sársaukann þegar birtan er yfir. 'Eg veit að þetta er væl í mér en bloggið er líka til að væla á tjá bæði gleði og sorg. Og núna er það sorgartímar fyrir okkur öll. Það þarf að díla við það líka og gráta á síðum bloggsins ekki síður en að setjast niður og gráta sem er reyndar nauðsynlegt líka.  Það er auðvitað auðvelt að vera með eitthverjar heimspeklegar pælingar en það breitir engu um það hversu sárt þetta allt er. Nístir í raun hjarta manns og það er vont. Þegar  ættingjar og vinir falla frá sem eru búin  að lífa langa æfi hafa skilað miklu æfiverki er að mörgu leiti auðverldara  að kveðja það tala nú ekki um ef veikindi hafa staðið lengi. En þegar fólk eins og Bára deyr á besta aldri eða Sandra rétt 20 ára þá er þetta svo ósanngjarnt. Og það er svo sárt.  Svo erfitt að sætta sig við og skilja tilganginn.   Segi eins og pabbi sagði eittsinn við mig " svona er nú lífið ekki alltaf sanngjarnt  en dauðinn er víst hluti af lífinu. " En annars erum við Atli vinnufélagi minn að fara á námskeið á morgunn á vegum Húsasmiðjunnar og verðum víst mestallann daginn þar.