Um daginn og veginn

Pabbi minn hefði átt afmæli í gær. Hefði orðið 96 ára hefði hann lifað. Við vorum  öll svo lánsöm að fá að hafa hann hjá okkur hressann og skemmtilegann fram undir andlátið.  Hann breittist lítið þó að hann væri kominn yfir nírætt og hálfblindur. Sami gauragangurinn ,bægslagangurinn og húmorinn var til staðar þó svo að hann ætti oft erfitt  síðustu árin eftir að mamma veiktist.Ég sakna hans oft enn þann dag í dag. Sakna þess að  geta ekki hringt í hann og spjallað við hann eins og ég gerði alltaf reglulega. Það var hluti af daglegu lífi mínu og maður áttar sig ekki endilega á mikilvæginu fyrr en þessi þáttur er horfinn úr lífi manns. Hann og mamma hvíla bæði í kirkjugarðinum hérna fyrir neðan og við erum ekki nema 5-10 mínútur að labba þangað til þeirra. Það finnst mér afskaplega notalegt og eins og veðrið er þessa dagana er það alveg yndislegur göngutúr.  Annars er allt gott af okkur að frétta. Palli og Anja eru komin til landsins aftur frá Spáni og skólanum að ljúka hjá skólafólkinu. Einkanirnar komu í dag og það þarf ekkert að skammast sín fyrirþær hjá hvorugu þeirra. Bæði náðu sínu með glans. Þau fara svo vestur fyrir helgina og vinnan bíður þeirra. Við hin erum bara í okkar daglega fari......Sem er bara gott.....Við  erum að reyna gera pallinn okkar þannig að hægt verði að grilla þar útá á laugardaginn og það stefnir í að það takist...